Hoi allemaal

Hier weer een teken van leven! Het gaat allemaal goed met ons. We hebben vandaag lekker op het strand gelegen van Sihanoukville. Het relaxen begint nu te komen :-)We hebben ruim 1000 km op de teller staan.

In Phnom Penh hebben we zaterdag nog een dag lekker bij het zwembad gelegen nadat we de killing fields bezocht hadden. De killing fields waren heel indrukwekkend. Tussen 1975 en 1978 zijn daar 17000 Cambodianen vermoord op gruwelijke wijze! 's Avonds zijn we weer naar het olympic stadium gegaan. We hebben samen hardgelopen en gezellig gegeten na afloop!

Zondag hadden we een flinke etappe van 140 km gereden. We moesten zoveel km maken omdat er weer heel weinig hotels of i.d. zitten in dat gebied. Het was ook weer goed opletten want we reden over een van de gevaarlijkste wegen van Cambodia. Het was een goed geasfalteerde weg dus reden genoeg voor het verkeer om keihard langs te rijden en elkaar in te halen zodat wij af en toe weer van de weg afgeduwd werden.

Maandag hebben we nog een stukje over deze weg gefietst. Op en duur zijn we afgeslagen naar een rustige weg. Er zaten wel veel klimmetjes in! De route van Phnom Penh naar Sihanoukville was trouwens wel een mooie route! We reden tussen de bergen door! Het was nog even doortrappen maandag want we wilden voor 12u bij de Vietnamese ambassade zijn in Sihanoukville. 90 km fietsen met klimmetjes, en nog even een foto en pootje baden op het mooie strand in Sihanoukville is gelukt voor 12u! We hebben onze visa aangevraagd en deze konden we 's middags al ophalen.

Sihanoukville is een beetje tegengevallen bij ons. We hadden meer van deze plaats verwacht. Het heeft mooie stranden maar dat is ook alles. Een en al ttoeristen hier. We hebben besloten om toch nog een dag te blijven om even lekker uit te rusten! Morgen fietsen we weer verder langs de kust van Cambodia. Het echte Cambodiaanse leven weer in. Het is wel grappig dat we onderweg nooit toeristen zien. Alleen in de grotere steden komen we deze tegen! Daarom zijn de Cambodianen ook zo enthousiast als ze ons opeens voorbij zien fietsen in de middle of nowhere

Liefs Huub en Gertrud